Duchy przeszłości

Csanád Szegedi już jako nastolatek miał silnie ugruntowane poglądy polityczne i potrzebę ich publicznego głoszenia. Na studiach dołączył do założycieli Ruchu na rzecz Lepszych Węgier (Jobbik), skrajnie prawicowej partii politycznej, znanej m.in. z antysemickich poglądów. W 2006 roku założył paramilitarną Gwardię Węgierską, która symbolami i ideologią nawiązywała do nazizmu, a rok później został wiceprzewodniczącym partii. W 2009 roku z ramienia Jobbik trafił do Parlamentu Europejskiego. Miał 27 lat, wysoką pozycję polityczną i skrajnie prawicowe, antysemickie poglądy.

Niespodziewanie w ramach partii zaczęły krążyć pogłoski o rzekomych żydowskich korzeniach Szegediego. Mężczyzna postanowił spytać o przeszłość swoją babkę. W momencie, gdy pokazała mu numer wytatuowany na lewym przedramieniu, zaczął walić się jego świat.

Ten wstrząsający film o mężczyźnie, dla którego określenie „Żyd” było największą obelgą, a stało się niemożliwą do odrzucenia tożsamością, wiedzie od antysemityzmu do zostania Żydem, od politycznej propagandy do głębokiej historii i z powrotem. Bowiem wbrew popularnym filmom fabularnym jak „Fanatyk” czy „Więzień nienawiści”, w realnym życiu tak głębokie zmiany tożsamości nigdy nie są jednoznaczne.