Po drugiej stronie drzwi

Zamknięte drzwi mieszkania matki reżyserki filmu Mili Turajlic w Belgradzie to brama do niezwykłej historii rodzinnej oraz burzliwego dziedzictwa Serbii. Lokal został podzielony w 1945 roku na rozkaz ówczesnego rządu komunistycznego, aby pomieścić więcej rodzin. Matka reżyserki Srbijanka Turajlic miała wówczas dwa lata. Podwójne drzwi w salonie prowadzące do innych pomieszczeń zostały zamknięte, a 30 lat później, gdy urodziła się Mila Turajlic nadal nikt ich nie otworzył. Przez całą wojnę domową i późniejszy rozpad byłej Jugosławii, bombardowania lotnicze kraju i rewolucje drzwi postały nietknięte.

Srbijanka, profesorka Uniwersytetu Belgradzkiego i wybitna działaczka polityczna, która odegrała wiodącą role w rewolucji przeciw Slobodanowi Miloševićowi, nadal mieszka w połowie mieszkania bo drzwi od 70 lat pozostają zamknięte. Dla reżyserki to, co leży po drugiej stronie drzwi, jest tajemnicą, którą stara się zgłębić. Film przedstawia również drugą stronę skomplikowanej historii narodowej Serbii, portretując polityczne i społeczne zmiany: od komunizmu poprzez rządy Miloševića i odradzających się dziś nacjonalistów. Obserwujemy też, jak w ciągu kilku miesięcy Mila i Srbijanka angażują się w pełne humoru rozmowy dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości swojego kraju.

W filmie, w którym kamera rzadko opuszcza przestrzeń mieszkania, Mila przedstawia także przejmujący portret swojej matki – zdecydowanej kobiety, która nie żałuje podjętych w przeszłości decyzji i czynów mimo, że często zagrażały jej życiu. Czy nowe pokolenie postrzega historię w inny sposób? Czy nostalgia za przeszłością rzeczywiście musi ustąpić miejsca konfrontacji ze współczesną polityką?