Czas Hitlera. Część 3.

Ostatnia część tryptyku obejmuje lata 1940 – 1945, kończy się klęską III Rzeszy i samobójstwem Hitlera.

Na temat Hitlera powstała niezliczona liczba filmów dokumentalnych, fabularnych, seriali, książek czy esejów, których nie dałoby się pomieścić nawet w projekcie tak totalnym jak 7,5-godzinny film Hermanna Pölkinga-Eikena. Celem nie jest tu jednak summa wiedzy, ani przyczynek do biografii potwora, ale nowy wizualny i krytyczny wgląd. Pölking-Eiken przygotowywał się długo – przejrzał 120 archiwów w 14 krajach, ponad 850 godzin materiałów i 800 książek, a swój film utkał ze starannie wyselekcjonowanych obrazów rzeczywistości Niemiec i Austrii zarejestrowanych w latach 1889 – 1945, z których 1/3 materiału nie była dotąd pokazywana publicznie. W przeciwieństwie do popularnych dokumentalnych manieryzmów, kompletnie zrezygnował z dramatyzmu w prezentowaniu faktów, a codzienne życie przedwojennych Niemiec czy obrazy wojny niemal całkowicie pozbawił muzycznego czy narratorskiego komentarza.

Głównym źródłem informacji są obrazy i – czytane przez lektorów – relacje świadków epoki Hitlera. „Był ulubieńcem matki i sam odpłacał się jej uwielbieniem” – komentuje żydowski lekarz rodziny Hitlera. „Jeśli Adolf czegoś chciał, to to dostawał – głównie kosztem innych” – mówi jego siostra Paula. To właśnie ludzki wielogłos i cichy szmer kronik stanowią o elektryzującej sile tego filmu.