Można kochać ziemniaki

Pewnego dnia holenderska reżyserka Aliona van der Horst otrzymała w spadku jedną szóstą małego drewnianego domu na rosyjskiej wsi pod Moskwą, gdzie dorastała jej matka. Życie wręczyło jej kartę do gry, w którą została zmuszona zagrać. Horst postanowiła odbyć podróż w przeszłość, do dzieciństwa swojej rosyjskiej matki i jej pięciu sióstr, które zmagały się ze strachem, głodem i wojną w stalinowskiej Rosji. Te doświadczenia pozostawiły blizny na ich duszy, oddziałując na całą rodzinę. Film jest przejmującym, poetyckim obrazem losów rodziny reżyserki z postacią Czechowa w tle.

Dzięki wykorzystaniu animacji włoskiego artysty Simone’a Massiego film w doskonały sposób przywołuje wydarzenia z czasów Związku Radzieckiego, niemal jednocześnie je oceniając. To obraz terroru, a także ogromnej odwagi i strachu, który nigdy nie opuścił domu matki Horst. Domu, który pęka w szwach od pamiątek mających dziś bezcenne znaczenie.